एकदम सकाळीच तिला जाग आली. तिने उठताच दार उघडलं तर कालच्या रात्रीच्या भीतीचा मागमूसही तिला झाला नाही. सर्व काही शांत, प्रसन्न होतं. तिनं गरम गरम चहा केला आणि …
रसिकाची त्या खेडेगावात बदली झाली आणि रसिकाच्या आनंदाला पारावार उरला नाही. तिला जरा घरापासून दूर कुठेतरी जायचंच होतं. घरातल्या कटकटींना ती वैतागली होती…
वदंनाने झोप येईल म्हणून डोळे मिटून घेतले पण तिला काही केल्या झोप येईना. ती वारंवार एका कुशीवरून दुसऱ्या कुशीवर वळत होती.
काहीशी घाबरत घाबरत वदंना ने एक हलकीशी स्माईल देत स्वप्निल कडे पाहीले. ” अरे व्वा म्हणजे तुला हसता पण येतं म्हणायचे. …
वदंना क्लासमध्ये जाऊन बैंचवर बसणार तोच ,” श्शी..!!! किती घाण कपडे. ये तू इथे नको बसू जा. चिखलातून बाहेर आली आहेस की काय तू ? केसांना तेल तर असे वाटते…
श्रावणातील घन निळा बरसत होता.हातामध्ये गरमागरम चहाचा कप घेऊन वंदना किचनमधील खिडकीतून बाहेर बघत होती. तिला आवडणारा पाऊस त्यामध्ये मनसोक्त भिजून घ्यावं आणि…
©® गीता गरुड.
लग्नाचा अलबम घेऊन फोटोग्राफरचा पोऱ्या आला. प्रद्युम्नने त्याला ठरलेल्या रकमेचा चेक दिला..मग आम्ही फोटो बघत बसलो. हळदीचा फोटो, गौरीहर पुजतानाचा फोटो, एवढुशी आमची ठमी..किती मोठी दिसत होती…
आपली परावलंबी सासू अशी स्वयंसिद्धा होऊ शकते असं तिलोत्तमाला अजिबात वाटलं नव्हतं. इंग्लिश न बोलता येणारी माझी आत्या तिच्या सचोटीच्या व्यापाराने उतरत्या वयातही स्वयंसिद्धा बनली होती.
इथून कुडाळला जाणारी एसटी पकडायची मग तिथून परत रेल्वेस्टेशनपर्यंत रिक्षा. थांब्यावर गाडीला जाणारे एकेक जमा होत होते. यांची विचारपूस करीत होते. पाऊस तसा…
सुट्टीत मी व आत्या मुलांना घेऊन अलिबागला गेलो. तात्यांची तब्येत बिघडली होती. ताठ कण्याचे तात्या यावेळी मला वाकलेले दिसले नि काळजात कळ गेली. ‘आई गं,का असं?’…
