अबोल प्रीत बहरली…[भाग ६]

त्यादिवशी सिंधू आनंदाश्रूंनी भरलेले डोळे घेऊन काम करत राहिली…सगळं काम आवरल्यावर सिंधू आपल्या घरी जाते…मुधोळकरांच्या घरी वीणाताई आपल्या सत्यजितशी मुलगी पाहिली असल्याचं सांगणार असतात ..कारण यावेळी हयगय करून चालणार नव्हती…रीतसर शकुच्या घरून होकार आला असल्याने काहीही करून वीणाताईंना आलेल्या स्थळाबद्दल सांगायचं होत…संध्याकाळी वीणाताई नेहमीप्रमाणे जपमाळ चाळत बसलेल्या असतात…सत्यजित घरात कैलासबरोबर येतो आपली आई आजारी असल्याने पाहिली कैलास वीणाताईंची चौकशी करतो –

कैलास – काय…काकू…तबियत काय म्हणतीय…?

वीणाताई – मी ठीक आहे रे सत्याचं लग्न होऊ देत मग झाले मी मोकळे डोळे मिटायला…

सत्यजित – आई…आता काय झालं असं अभद्र बोलायला…

कैलास – सत्या….जा तू आत जाऊन फ्रेश होऊन ये…[सत्या फ्रेश व्हायला आत जातो ]

वीणाताई – अरे बरं झालं त्याला आतमध्ये घालवलंस ते…महत्वाचं बोलायचं तुझ्याशी…

कैलास – बोला ना काकू…! [कुतूहलाने वीणाताईंना विचारतो]

वीणाताई – मी सत्यासाठी मुलगी पाहिलीय…तू पाहिलं आहेस तिला…

कैलास – काय सांगता…कधी इतक्यात पाहिलंय का मी …

वीणाताई – होय…तू पाहिल आहेस…

कैलास – काकू प्लीज…असं नका ना कोड घालू…

वीणाताई – अरे त्यादिवशी नर्मदेच्या श्राद्धाच्या वेळी नाही का ती सिंधूबरोबर होती ती मुलगी…तू तिच्याशी बोलला सुद्धा…

कैलास – शकुंतला…काकू पण ती केवढी लहान आहे…म्हणजे सत्याच्या मुलीच्या वयाची आहे ती…सत्या खरंच तयार होईल का लग्नाला…आकांक्षा एवढी आहे ती काकू…

वीणाताई – कैलास मी पूर्ण माहिती काढली आहे तिची…मला तर तीच मुलगी या घरची सून म्हणून हवीय…सत्या मी सांगूनही तयार नाही झाला तर तू त्याला कसही करून तयार करायचस….

कैलास – पण तीच मुलगी का काकू…?

वीणाताई – कैलास हे बघ एक तर तो लग्नासाठी तयार नव्हता…कसा बसा झालाय तयार…तर अटीच आहेत त्याच्या तशा…

कैलास – अटी….आणि कसल्या…?

वीणाताई – म्हणजे…तिला मुलं झाली नाही पाहिजे…तिच्याशी कुठलाही भावनिक संबंध ठेवायचा नाही….आणि बायको म्हणून जसं नर्मदाच स्थान या घरात होत तसं स्थान मी तरी तिला देऊ शकणार नाही अशा अटी…

कैलास – असं…असं…पण तिला जर मुलं हवं असेल तर…

वीणाताई – मुलीची तशी इचछा असूच शकत नाही कारण…[अचानक बोलायच्या थांबतात ]

कैलास –  काकू काय झालं…?

वीणाताई – त्या मुलीला गर्भाशय नाहीय…

कैलास – काय…? बापरे…काकू…[सत्यजित येताना दिसतो म्हणून चटकन विषय बदलतो ] अरे…सत्या…आलास ये…काकू अलखनंदा ताई कुठे आहेत…मला ना त्यांच्याच हातचा चहा पिऊन जायचंय…

वीणाताई – थांब मी बोलवून आणते तिला…अलखनंदा चहासाठी आधण टाक जरा…कैलासला तुझ्या हातचा चहा प्यायचा आहे…

अलखनंदा – हो आई…आलेच…

सत्यजित – कैलास…मघाशी घाबराघुबरा झालतास आता का अचानक चहाची हुक्की आलीय तुला…

वीणाताई – काही नाही…तुला लग्नासाठी मुलगी मिळाली की नाही हे विचारात होता मला…तेवढयात तू समोर आलास म्हणून अस्वस्थ झाला तो..बाकी काही नाही…

सत्यजित – लहानपणापासून ओळखतो मी त्याला…काहीच लपवू शकत नाही तो माझ्यापासून…बोल बरं कैलास …पटपट…

कैलास – ठीक आहे…महाशय ओळखतात मला…ऐका तर…तुझ्यासाठी मुलगी पाहिलीय काकूंनी…आपल्या इकडं कामासाठी सिंधू नाही का येत तीच्या बहिणीची मुलगी आहे शकू…

सत्यजित – काय…आई…एवढी लहान मुलगी…माझ्या मुलीच्या वयाची..!

वीणाताई – हो…तीच मुलगी मला सून म्हणून हवीय ह्या घरची…

सत्यजित – आई…हात टेकवतो आता मी तुझ्यापुढं…लग्न नको नको म्हणत असताना मला बळेच तयार केलंस तू…मी टाकलेल्या अटी तरी आठवून पाहायच्या ना एकदा…

वीणाताई – होय…मी सगळं आठवून बोलतेय…

सत्यजित – काहीच नाही वाटत मला तसं…कारण त्या शकूच वय पाहता तिला मुलं बाळ होण्याचं वय दिसतंय…अन मला ते नकोय…हे माहिती आहे ना तुला…एवढा माझ्यासाठी त्याग ती करू शकेल का…विचार कर ना तू…

वीणाताई – मुलं बाळ झाली तर चा प्रश्न आहे ना…मग त्या बाबतीत तू निश्चित राहा…

सत्यजित – काय बोलतीयस तुझं तुला उमजतंय ना…काहीही बोलतीयस तू आता…

वीणाताई – सत्या…शकूला गर्भाशयचं नाही जन्मापासून…मग मुलं -बाळ कशी होतील…

सत्यजित – तरीही…सगळं खूप घाईत होतंय असं वाटतंय मला…एकदा परत विचार कर आई…

वीणाताई – सत्या….[रागातच सोफ्यावरून उठतात ] तुला परत देव पाण्यात ठेवायची वेळ यायला हवीय का…तू जर ऐकलं नाही तर…उद्या माझं मेलेलं तोंड बघशील तू…

सत्यजित – आई…एकदा विचार कर …एक तर शकू अठरा वर्ष पूर्णही नाहीय…मला तुरुंगात टाकतील…अल्पवयीन मुलीशी लग्न केलं म्हणून…

वीणाताई – तू निर्धास्त राहा ना…हि गोष्ट कुठेही लीक होणार नाही या दोन वर्षात याची खबरदारी मी घेईल …तोपर्यंन्त शकू १८ वर्षाची होईलच की…

कैलास – मला काय वाटत…काकू तुम्ही शकुच्या मावशीबरोबर बोलून घ्यावं एकदा…म्हणजे तोपर्यंत सत्या चांगला विचार करेल किंवा मग आपण दुसरी मुलगीही बघू शकू…

वीणाताई – मी तुमच्यापेक्षा जास्त पावसाळे पाहिलेत…माझे केस काय उगाच पांढरे झाले नाहीत…मी आधीच बोलले आहे सिंधूबरोबर…सिंधुही आपल्या बहिणीशी बोललीय लग्नाबद्दल…आता तू नाही म्हणून फाटे फोडू नकोस..

सत्यजित – तुम्ही काहीही करा माझ्या अटी लक्षात ठेव म्हणजे झालं…

सत्यजित नेहमीप्रमाणेच तणतणत…आपल्या खोलीत जाऊन बसला…आपल्या आईबरोबर काही दिवस अबोला धरला…आता या सगळ्या गोष्टींची जणू वीणाताईंना सवयच झाली होती…लग्नातही सत्यजित असाच वागतो की काय….शकुंतला तरी त्यात बदल घडवेल की नाही…खरंच दोघांचं लग्न होईल की त्यात आणखी काही विघ्न येईल…उत्सुकता अशीच ताणून धरा….पाहुयात पुढच्या भागात काय होतंय ते….